Not: 3/10
2015 Türkiye, 99 dk.
Yönetmen: Mete Sözer
Oyuncular: Engin Altan Düzyatan, Cem Davran, Açelya Devrim Yılhan, İlyas Salman, Meral Çetinkaya, Lebip Gökhan, Fuat Onan, Ercüment Balakoğlu, Gloria Huwiler

BU FİLMİ SEVDİYSEN BUNU DA GÖR!
Zafer Madalyası / Bad Day at Black Rock (1955)
Yönetmen: John Sturges

ŞÖYLE geriye çekilip baktığımızda, Mete Sözer’in ilk filmi “Ve Panayır Köyden Gider”de ‘garip ama çekici’ bir resim ortaya koymaya çalıştığını söyleyebiliriz. Ancak içeri girmeye başladığımızda bu resmin yığınla defoya sahip olduğunu görmek de kaçınılmazlaşıyor bizim için. Az çok Oliver Stone’un John Ridley uyarlaması “Kaybedenler”i (U Turn) hatırlatan bir rotası var bu filmin. Köye gelen bir yabancı ve köydeki üç beş kişinin geçmişlerindeki ‘esrar’ın adım adım açığa çıkması diye özetleyebileceğimiz hikaye, baştan sona bir ‘yabancılaşma’ efektiyle vücut buluyor. Mete Sözer’in ‘yabancı’ reflekslerinin de etkisi hissediliyor bu hikayede. Bir köy filminde Ace Frehley’nin (Kiss) “New York Groove”unu duymak ya da Andy Summers’ın (The Police) ezgileriyle haşır neşir olmak, yönetmenin talep ettiği yabancılaşmaya hizmet ediyor belki, ama genel toplamda biraz ‘ağır’ kaçıyor bu tercihler. Karakterlerin ‘özlü sözler’den oluşan repliklere boğulması da bir noktadan sonra ‘çekilmez’ kılıyor filmi. Hayatı özlü söz tadında yaşayan karakterlerin bir ‘lanet’in etrafında buluşmalarına vesile olan “Ve Panayır Köyden Gider”, adındaki ‘panayır’ı da hikayeyi açmak için kullanıyor belki, ama bunun da ‘yama’ gibi durduğunu söylemek gerek. Mete Sözer, ilk filminde küçük bir hikayeyi ‘büyükmüş’ gibi göstermenin derdine düşmüş anlaşılan. Attığı her adım, bu derdin yansımalarını da peşine takarak karşımıza geliyor. Başvurduğu yabancılaşma efektinin kurbanı olmaktan da kurtulamıyor bir süre sonra; önce yalpalıyor, sonra da düşüyor ve bir daha da kalkamıyor film.

Cem Davran