Not: 6/10
2015 ABD, 106 dk.
Yönetmen: Dan Fogelman
Oyuncular: Al Pacino, Annette Bening, Jennifer Garner, Bobby Cannavale, Christopher Plummer, Katarina Cas, Giselle Eisenberg

BU FİLMİ SEVDİYSEN BUNU DA GÖR!
Olmak İstediğim Yer / This Must Be the Place (2011)
Yönetmen: Paolo Sorrentino

SENARYOLARIYLA tanıdığımız Dan Fogelman, ilk yönetmenlik çalışması “Danny Collins”te gerçek bir hikayeden yola çıkarak ‘gerçekmiş gibi’ bir atmosfer yaratıyor. John Lennon’ın kendisine yazdığı mektubu 40 yıl sonra okuyabilen bir ‘pop rock yıldızı’nın, bu vesileyle durduğu yeri sorgulamasını anlatıyor film. Besteciliği bırakıp başkalarının ‘şurup şeker’ şarkılarını seslendirerek yıldızlaşan ve şöhretin konforuna teslim olan Danny Collins’in serüveni, özellikle hikayenin ilk yarım saatinde alabildiğine etkili bir yapıyla karşımıza geliyor. ‘Fark ediş’ten sonraki dakikalardaysa karakterin beklenen hamlelerini izliyoruz. Oğlunu bulup nedamet getiriyor, yıldız ışığından uzaklaşmaya çalışıyor, zirvedeki dokunulmaz tahtından inip ‘insanlaşma’ eğilimi gösteriyor. Ancak bu resimde sinema adına yeni bir şey, yeni bir duygu yok; benzerlerine, hatta daha iyilerine defalarca rastladığımız bir hikayeye kapılıp gidiyoruz anlayacağınız. Al Pacino başta olmak üzere oyunculukların birinci sınıf özellikler taşıdığı “Danny Collins”, sahnelerin duygusuna uygun John Lennon şarkılarını dinleme fırsatı da veriyor bize. Bir tür ‘mini klip’ havası taşıyan bu sahneler, hikayenin tonunu belirleme işlevi de üstleniyorlar. Gerçek hikaye dedik ya, o hikayenin hayattaki karşılığı da İngiliz folk şarkıcısı Steve Tilston. Evet, gerçekten John Lennon’dan bir mektup almış Tilston ve bu mektubu ancak uzun yıllar sonra okuyabilmiş, bir koleksiyoncu aracılığıyla.

Al Pacino