Not: 5/10
2015 ABD, 124 dk.
Yönetmen: David O. Russell
Oyuncular: Jennifer Lawrence, Robert De Niro, Diane Lane, Bradley Cooper, Édgar Ramírez, Virginia Madsen, Isabella Rossellini, Dascha Polanco, Elisabeth Röhm

BU FİLMİ SEVDİYSEN BUNU DA GÖR!
Şeytan Marka Giyer / The Devil Wears Prada (2006)
Yönetmen: David Frankel

DAVID O. Russell filmlerinin en güçlü yanı nedir derseniz, birçok kişinin ‘senaryo’ ortak paydasında buluştuğunu görürsünüz. Sinemacının vasat filmlerinde bile senaryo derinliğini hisseder, özellikle karakterleri ‘tanıma’ konusunda herhangi bir sıkıntı çekmezsiniz. Diyaloglarsa akıp gider adeta, birçok örnekte yaşandığının aksine yolda tökezleyip başa dönmez. “Joy” ise bu anlamda şaşırtıyor bizi ve ‘eksik’ bir malzemeyle baş başa bırakıyor. Merkezine ‘güçlü kadın’ın oturduğu bir hikaye yazmak güzel, hatta harika. Ancak bu kadının yol haritasının onu tanıma ve sahiplenmeyi getirdiğini söylemek zor. Tanıyıp sahiplenemediğin bir karakterin merkezde yer aldığı bir hikayeye tutunmak da zorlaşıyor haliyle. Başkarakter Joy’un annesi Terry’nin adeta nefes almadan seyrettiği ‘pembe dizi’deki karakterlerle bir ‘çatışma’ yaratma fikri iyi, ama bu fikir de sağlam bir zemine oturmuyor. Belki zemin sağlam, ancak zemine basıp sıçrayamıyor hikaye, başka kulvarlara dalıp şirazesinden çıkıyor. Amerikan Rüyası’nı tersten okuma gibi bir hevesle karşılaşıyoruz Joy’un serüveninde, ama burada da duvarlara tosluyor senaryo, ‘zorlayarak’ bir sonuca ulaşmaya çalışıyor. İçeriden ve dışarıdan dört bir yanı kuşatılmış Joy’un yolculuğu, Emine Emel Balcı’nın “Nefesim Kesilene Kadar”da yarattığı atmosferin ‘komedik’ karşılığı sanki. İyi fikir, kötü senaryo, vasat film…

Jennifer Lawrence